وال استریت ژورنال:
تعداد بازدید : 0
این روزها زبان روسی را در تهران زیاد میشنوید
این دو رقیب امریکا (ایران و روسیه) در حالی که با انزوای بین المللی روبرو هستند تلاشها برای ایجاد روابط تجاری و نظامی با یکدیگر را سرعت میبخشند.
به گزارش فرارو به نقل از وال استریت ژورنال، ایران و روسیه در حال ایجاد روابط تنگاتنگتر از همیشه هستند، زیرا انزوای بین المللی آن دو دشمن سرسخت امریکا را به سوی همکاریهای تجاری و نظامی بیشتر سوق میدهد و واشنگتن را نگران کرده است.
در ماه جولای، ایران بزرگترین خریدار گندم روسیه در جهان شد. در آن ماه روسیه یک ماهواره ایرانی را به فضا پرتاب کرد که موفقیتی نادر برای برنامه فضایی تهران محسوب میشد. هفته گذشته، نیروهای نظامی ایران میزبان تمرینات پهپادی مشترک با نیروهای روسی بودند. این تمرین پس از هشدار امریکا به مسکو درباره آماده شدن روسیه به منظور استفاده از پهپادهای نظامی ایرانی در جنگ اوکراین انجام شد.
این حجم از رفت و آمدها و همکاریها نشان میدهد که چگونه جنگ اوکراین تلاشها برای گردهم آوردن روسیه و ایران را سرعت بخشیده است. این دو کشور، مخالف نظم جهانی تحت رهبری ایالات متحده هستند و هر دو از تحریمهای سخت ایالات متحده رنج میبرند. با این وجود، تا سالیان اخیر روابط دو کشور به دلیل برنامههای مخالف یکدیگر در سوریه، سوء ظن تاریخی ایران به مداخله خارجی و نقش تاریخی روسیه به عنوان قدرت مسلط در آسیای مرکزی و قفقاز تحت تأثیر قرار گرفته بود.
اتحاد نزدیکتر روسیه و ایران به هر دو کشور با یافتن بازارهای جدید برای محصولاتشان و تقویت همکاریهای نظامی به جنگ مسکو در اوکراین و فعالیتهای منطقهای تهران در خاورمیانه کمک میکند و تأثیر منفی ناشی از تحریمهای غرب را برای دو کشور کاهش خواهد داد. «جیک سالیوان» مشاور امنیت ملی ایالات متحده اخیراً روابط رو به رشد روسیه و ایران را «تهدیدی عمیق» خوانده بود.
این روابط رو به رشد با سفر «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه به تهران در ماه ژوئیه در دومین سفر خارجی وی پس از دستور حمله به اوکراین در ۲۴ فوریه آشکارتر شد. «ابراهیم رئیسی» رئیس جمهور ایران در ژانویه به مسکو سفر کرد زمانی که دو کشور متعهد شدند همکاریهای اقتصادی و نظامی فیمابین را گسترش دهند.
به طور کلی، تجارت دوجانبه بین روسیه و ایران در سال جاری ۱۰ درصد افزایش یافته است. بر اساس گزارش روسیه در سال ۲۰۲۱ میلادی تجارت بین دو کشور ۸۰ درصد افزایش یافت و به ۴ میلیارد دلار رسید.
برخی ناظران میگویند که جدای از همکاریهای غذایی و نظامی، این رابطه هنوز راه زیادی در پیش دارد. بر اساس آمار گمرک پکن، چین در سال گذشته ۱۴.۸ میلیارد دلار کالا و خدمات غیر نفتی با تهران مبادله کرده است و دو کشور یک قرارداد تجاری ۲۵ ساله به ارزش ۴۰۰ میلیارد دلار با یکدیگر به امضا رساندهاند. چین هم چنین مصرف کننده اصلی نفت روسیه است. «اسفندیار باتمانقلیج» کارشناس اقتصادی به «وال استریت ژورنال» میگوید که احیای توافق هستهای که به نظر میرسد واشنگتن و تهران در آستانه دستیابی به آن هستند میتواند انگیزه روسیه برای سرمایهگذاری بیشتر در ایران را تقویت کند.
هر دو کشور به شدت به شرکای تجاری نیاز دارند حتی اگر توانایی آنان برای کمک به یکدیگر محدود باشد. صندوق بین المللی پول پیش بینی میکند که تولید ناخالص داخلی روسیه در سال جاری ۶ درصد کاهش یابد. صندوق بینالمللی پول انتظار دارد تولید ناخالص داخلی ایران در سال جاری ۳ درصد رشد داشته باشد، اما آن کشور با تورم ۵۰ درصدی و ارزی که در سال جاری در برابر دلار به پایین حد ارزش خود رسیده دست و پنجه نرم میکند.
ایران برای فرار از تحریمهای غرب به روسیه از تجارب خود میگوید در حالی که به نظر میرسد مسکو علیرغم نگرانیها از کمبود مواد غذایی به دلیل جنگ اوکراین به ایران محصولات کشاورزی صادر میکند.
از جمله مهمترین نشانههای گرم شدن روابط اقتصادی بر اساس گزارش شرکت اطلاعاتی کپلر میتوان به این موضوع اشاره کرد که ایران در ماه ژوئیه از مصر و ترکیه به عنوان بزرگترین خریدار گندم روسیه پیشی گرفت و بر اساس دادههای آن گزارش ایران با تحویل گرفتن ۳۶۰ هزار تن گندم میزان گندمی دو برابر بیشتر از کشورهای دیگر را از روسیه وارد کرده است.
کارشناسان تجاری میگویند ایران و روسیه هر دو برای یافتن بانکهایی به منظور انجام معاملات کالاهای خود با مشکل مواجه شدهاند. تجارت پررونق آن در زمانی که تاجران اروپایی از انعقاد قراردادهای تازه در حوزه غلات و سایر کالاها با روسیه خودداری میورزند ازدواجی مناسب قلمداد میشود.
«ماشا بلیکووا» تحلیلگر غلات در لندن به «وال استریت ژورنال» میگوید: «ایران میتواند گندم را تنها از تعداد محدودی از منابع خریداری کند. زمانی که جنگ اوکراین آغاز شد روسیه هدف تحریمها قرار گرفت و با مشکلات پرداختی مواجه شد. ایران یکی از معدود کشورهایی بوده که آماده پذیرش چنین ریسک سیاسیای شده است».